Wonderlijk weeklagen over Wildlands

EMMEN – Een treintje op wielen staat stil in de woestijn. Motorpech? Nee, natuurlijk obstakel. Loom kauwend blokkeren twee kamelen het zandpad. Even verderop brult een leeuw, majestueus geposteerd op de top van een heuvel, zijn mannelijkheid van zich af.

Drie leeuwinnen kijken niet bijster geïmponeerd toe. Vanuit een voor eeuwig gestrand oud treinstel kijken wij naar de blokkadekamelen, totdat een soortgenoot zijn immense kop in een voederbak steekt, dertig centimeter voor onze neuzen. Kennelijk niet dichtbij genoeg. Wildlands Emmen ziet dit jaar het bezoekersaantal teruglopen van 1,2 miljoen naar ongeveer 840.000, resulterend in een tekort van 8 miljoen. De voornaamste klacht: we zien te weinig dieren en ze staan vaak te ver weg.

„Dus moeten we in actie komen”, zegt interimdirecteur Erik van Engelen. „We hebben ons gepresenteerd als belevingspark, met attracties en dieren. Dat heeft helaas geleid tot een imagoprobleem: de mensen weten niet precies wat ze moeten verwachten.”

Nieuwkomers

Vier dingen gaan veranderen. Op de stille plekken komen extra dieren, zonder dat de andere beesten leefruimte moeten inleveren. De doodshoofdaapjes en de agoeti’s tegenover de olifantenvlakte zijn de eerste nieuwkomers. De toegangsprijs daalt van 30 euro naar 27,50 bij de kassa en van 27,50 naar 22,50 online. Verder wordt de looproute aangepast, zodat de bezoekers niet langer twee keer over hetzelfde pad hoeven, en wordt meer aandacht besteed aan de regiofunctie van het park.

In Nortica, een reepje ijskoud poolgebied, hebben Gijs Beukhof en Eveline Zorgdrager uit Soest oogcontact met een ijsbeer. Door Emmenaren Erik en Vivienne Semmelink zijn ze naar Wildlands ’gelokt’. „Mooi ruim opgezet park”, zegt Beukhof. „Maar ik verwachtte wel meer dieren te zien.” Erik Semmelink: „Ze hadden daar beter in kunnen investeren dan in de achtbaan.” Die attractie, fraai weggewerkt in een decor van oude mijnen, is geruisloos en stoort de beesten dus niet. „En hij voorziet in een behoefte”, zegt de interimdirecteur. „Maar we zullen zo’n investering niet meer doen. Nu geldt: dieren eerst.”

Jungle

Op de vlakte voor de jungle kun je trouwen met olifanten als getuigen. Voor de rots, waarop laatst een meneer klom om neus-aan-slurf te kunnen staan met een dikhuid, zijn veiligheidshalve stekelbosjes geplant. In de Aziatischec jungle, recent bekroond als mooiste dierenverblijf op aarde, rennen aapjes parmantig over een brug van touw. De romp van een ’neergestort’ vliegtuig dient als stalling voor buggies, die achtergelaten moeten worden voor een boottocht over een grillig slingerende rivier. Aan de oever staan de mannetjesolifanten. Een waterval, regelmatig dienend als douche voor de logge heren, klettert monotoon een meter of twintig bij ons vandaan. ’

Te ver weg’, volgens de klagende klanten. Nederlanders zitten tien uur in een vliegtuig om op Afrikaanse savannen en in Aziatische jungles wilde beesten te kunnen zien. Vaak moeten ze ook nog goddeloos vroeg in de ochtend lang wachten op een glimp van een leeuw of luipaard. De eigentijdse Hollander eist dat wilde dieren ruimte hebben om wilde dieren te kunnen zijn. Hebben ze in Wildlands, verdeeld over drie klimaten en 24 hectare (ruim twee keer zo groot als de oude dierentuin van Emmen) wilde dieren in een natuurlijke omvangrijke omgeving, wordt er gemopperd dat ze niet dichtbij genoeg komen. De wonderlijke wereld van de mens.