Met DANK aan SUSAN

Genieten!

 

Dinsdag 29 januari. Even een paar uurtjes Wildlands.

 

Mijn start was bij de vlinders en na het aanwijzen van Herman en Daniëlle, ook daar een Anolis gezien.

Er waren niet zo heel veel actieve vlinders, maar dat werd later goedgemaakt:

Ik zat op een bankje te kijken naar alles en ineens hoor ik gescharrel achter me. Toen ik keek waar dat geluid vandaan kwam, zag ik 3 Roelroelmannen. Wat leuk!

Niemand te zien, dus ik zat in mijn eentje te genieten van dit cadeautje. Eentje was zo brutaal om te kijken wie ik was, zolang ik maar stil bleef zitten op dat bankje.

Ik geloof dat ik al met al wel een uur in de Vlindertempel geweest ben.

Uiteindelijk toch maar naar buiten gegaan, want ik wilde meer zien.

De Doodshoofdaapjes bewonderd en de olifanten en toen naar de Birdy bush.

De Blauwwangbijeneter liet zich in al zijn pracht bewonderen. Natuurlijk meer vogels gezien, maar deze viel echt op.

De deur door, op naar de grote kas. Door het gebied van de Ringstaartmaki’s. Ik zag ze, maar ze waren nog niet zo actief. Meteen zag ik een Roodkuiftoerako vliegen en nog één. Een goed begin!

Het was lunchtijd en mijn maag rammelde, dus op zoek naar een bankje om even een broodje te eten.

Lunch was op en toen weer terug naar de maki’s in de hoop dat ik ze beter zou zien.

Nou echt! Het was het begin van de middag, maar wat waren ze actief! En weer was ik alleen…

Onderweg naar de bootjes zag ik twee Witwangtoerako’s en voor het eerst de Balinese spreeuw.

Natuurlijk heb ik veel meer gezien, maar deze dieren sprongen er voor mij echt uit.

Voor ik in een bootje stapte, op zoek naar de Azuurblauwe Gekko. Ik verwachtte een zoektocht, maar hij zat gewoon tegen het glas. Mooi diertje en ongelooflijk dat je hem meestal niet ziet. Zijn kleur is opvallend genoeg.

Het bootje blijft leuk. Veel te zien en ontdekt dat de Hamerkoppen best slim zijn; eentje zat op het dak van het bootje voor me en op zijn plek van bestemming, vloog hij eraf.  De mensen die in het bootje zaten, hadden het zo te zien niet eens door dat ze een verstekeling hadden.

Toen ik uitstapte attendeerde de jongeman die bij de bootjes stond me erop dat de stallen tot 1500 uur open waren. Er was zoveel te zien in Rimbula!  En ik moest natuurlijk de olifanten buiten nog bewonderen.

Dus op naar de olifanten, nog even met een vrijwilliger staan kletsen en toen toch naar de stallen. Zo leuk om de dieren van zo dichtbij te zien en ze bijna aan te kunnen raken (maar zo jammer dat ze op hennep staan en ik daar echt niet tegen kan).

Als afsluiting weer een poosje naar de Vlindertempel en toen helemaal Zennn naar huis.

Een volgende keer weer op bezoek bij Nortica en misschien zijn er dan wel weer zulke bijzondere momenten .

 

Susan